κείμενο απολογισμού της κατάληψης

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΛΗΞΕ ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Να πως ξαναβρεθήκαμε στο κτίριο της Καλαμιώτου...

  

   Έπειτα από δύο μήνες αποτυχημένων προσπαθειών να συναντηθεί ο φοιτητικός σύλλογος, την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση. Η αγωνία αλλά και η διάθεση για αγώνα στην τωρινή συγκυρία που διανύουμε με εργασιακή και εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, αποτυπώθηκε στη μαζικότητα της Γενικής Συνέλευσης καθώς και στις τοποθετήσεις του κόσμου, δημιουργώντας ένα κλίμα που έδειχνε την επιθυμία να μην κάτσει κανείς σπίτι του. Εξαιρώντας την ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και ΠΚΣ (εδώ γελάμε!), που εμφανίστηκαν με τις γνωστές φανφαρολογίες τους προσπαθώντας να αποσυμπιέσουν το δυναμιτισμένο κλίμα και να στείλουν τον κόσμο πίσω στον καναπέ του, ο υπόλοιπος κόσμος έδειξε την ανάγκη του για δράσεις και για αγώνα και στο λόγο του αλλά και εν τέλει στην ψήφιση του πλαισίου ΑΡ.ΕΝ – ΕΑΑΚ που πρότεινε κατάληψη. Πέρα από το πλαίσιο για κατάληψη, ο σύλλογος υποστήριξε και δύο ψηφίσματα που κατατέθηκαν (ένα για την καταπάτηση ασύλου στα ΕΜΜΕ από μπάτσους την Πέμπτη 18-11 κατά τη διάρκει κυνηγητού μεταναστών μικροπωλητών και ένα δεύτερο για τη συμμετοχή του Συλλόγου μας στην εργατική κινητοποίηση ενάντια στη λειτουργία των καταστημάτων του κέντρου τις Κυριακή 12 Δεκέμβρη).

   Όλα ξεκίνησαν την Τετάρτη 1 Δεκέμβρη το βράδυ και μετά τη Γενική Συνέλευση όπου αποφασίστηκε να μείνει κάποιος κόσμος στο κτίριο της Καλαμιώτου έτσι ώστε να μην έρθουν άσκοπα την Πέμπτη το πρωί η καθαρίστρια και ο θυρωρός. Το ίδιο βράδυ πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνέλευση κατάληψης όπου αποφάσισε τις δράσεις της επόμενης μέρας καθώς και την δημιουργία ενός blog, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την διαδικτυακή αντιπληροφόρηση και την προπαγάνδιση του λόγου και των δράσεων μας. Το πρωί της Πέμπτης 2 Δεκέμβρη μια ομάδα καταληψιών φοιτητών πήγαν και κλείδωσαν με λουκέτο τη γραμματεία της σχολής στη Σταδίου παρά τις όποιες αντιδράσεις καθηγητών και υπαλλήλων, ενώ μια άλλη ομάδα παρέδωσε το ψήφιασμα για την καταπάτηση στις πρυτανικές αρχές. Κατά τη διάρκεια των ενεργειών αυτών στο κτίριο της Καλαμιώτου, ζωγραφίζονταν το πανό και μαζεύονταν κόσμος με σκοπό να συμμετέχουμε σαν Σύλλογος στο μεσημεριανό πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, στο οποίο το μπλοκ της σχολής μας είχε δυναμική παρουσία. Μετά το πέρας της πορείας, ακολούθησε στο Πολυτεχνείο Συντονιστικό των κατειλλημένων σχολών, όπου ο φοιτητικος μας σύλλογος συμμετείχε και τοποθετήθηκε, μεταφέροντας τις αποφάσεις που είχε πάρει στη Γενική του Συνέλευση. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε συνέλευση κατάληψης στην Καλαμιώτου, όπου αποφασίστηκε το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Το μεσημέρι της Παρασκευής 3 Δεκεμβρίου στις 12, έγινε μικροφωνική παρέμβαση από τους καταληψίες στην Ερμού, ενώ διαβάστηκαν και μοιράστηκαν κείμενα που καταδίκαζαν τη λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή 12 Δεκέμβρη. Αντίστοιχη ενέργεια έγινε και από μια ομάδα λιγότερων φοιτητών, οι οποίοι μοίρασαν το ίδιο κείμενο σε όλους τους υπαλλήλους των καταστημάτων της Ερμού. Το απόγευμα της Παρασκευής οργανώθηκε συλλογική κουζίνα όπου οι συμμετέχοντες μαγείρεψαν διάφορα φαγητά και ύστερα έγινε προβολή της ταινίας του Μπουνιουέλ «Το Φάντασμα Της Ελευθερίας».

  

 Την επομένη έγινε άλλη μια μικροφωνική παρέμβαση στην Ερμού με θέμα την εργασιακή και εκπαιδευτική αναδιάρθρωση καλώντας και στις δύο πορείες, στις 6 & 15 Δεκέμβρη και μοιράστηκαν 500 περίπου κείμενα στον κόσμο που έκανε τα ψώνια του. Το απογευματάκι έγινε στον πρώτο όροφο μια εκδήλωση σχετικά με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και το κείμενο διαβούλευσης της Άννας Διαμαντοπούλου, στην οποία η συμμετοχή του κόσμου δεν ήταν μεγάλη λόγω του ότι ήταν νωρίς το απόγευμα. Παρόλα αυτά, έγινε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα και ανταλλάχθηκαν σκεπτικά επί του ζητήματος. Στη συνέχεια περίπου 50 άτομα συγκεντρώθηκαν στην Καλαμιώτου και ξεκίνησαν στις 11 το βράδυ ένα πορειάκι προς του Ψυρρή όπου μοιράστηκε το ίδιο κείμενο με αυτό της πρωινής μικροφωνικής, με σκοπό να διαταράξει τη γνωστή ζώνη διασκέδασης του κέντρου, φωνάζοντας συνθήματα και ενημερώνοντας για τις δύο πορείες. Η ανταπόκριση όσων βρίσκονταν εκείνη την ώρα έξω ήταν θετική και αισιόδοξη. Η Κυριακή ήταν μέρα ξεκούρασης για όλους μας και το απόγευμα πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση για τις συνθήκες εργασίας στα ΜΜΕ σήμερα Εκτός από τους φοιτητές συμμετείχαν και δημοσιογράφοι, οι οποίοι μας μετέφεραν τη δυσμενή κατάσταση που επικρατεί σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ η κουβέντα κινήθηκε σε μια ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών καθώς και σε προοπτικές αγώνα. Έπειτα ο κόσμος της κατάληψης επέλεξε να κάνει ένα γλέντι το οποίο στέφθηκε με επιτυχία καθώς πολλοί ήταν αυτοί που παρεβρέθηκαν στο χώρο της Καλαμιώτου. Τη Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου ο κόσμος άρχισε να έρχεται από νωρίς στο κτίριο της Καλαμιώτου καθώς είχε δοθεί κάλεσμα για την έναρξη κοινής πορείας φοιτητών των ΕΜΜΕ προς την απογευματινή πορεία όπου θα ενσωματωνόμασταν στο κύριο όγκο της διαδήλωσης για την επέτειο της δολοφονίας του Αλ. Γρηγορόπουλου. Το μπλοκ μας κατάφερε και συσπείρωσε αρκετό κόσμο και είχε παλμό καθόλη τη διάρκεια καθώς και μια στοιχειώδη οργάνωση (medical team, παλούκια για περιφρούρηση κτλ).

   Η κατάληψη αυτή δεν πραγματοποιήθηκε σε ένα κτίριο το οποίο ζωντάνευε μόνο την ώρα των δράσεων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η Καλαμιώτου ήταν γεμάτη από κόσμο όλες σχεδόν τις ώρες της μέρας δημιουργώντας ένα κλίμα συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Κόσμος ο οποίος είτε γνωρίζονταν από πριν είτε απλά είχε συναντηθεί στους διαδρόμους της Νομικής, της Ιπποκράτους ή και σε καμιά Γενική Συνέλευση έχτισε σχέσεις, οι οποίες αποτυπώθηκαν έμπρακτα και στην καθημερινότητα της κατάληψης αλλά και στις δράσεις της. Από το άραγμα στην Καλαμιώτου και τον ύπνο μέχρι τις πιο διεκπεραιωτικές διαδικασίες όπως το καθάρισμα και το μαγείρεμα, ο κόσμος ήταν παρών πρωί βράδυ δείχνοντας μια διάθεση για συλλογικοποίηση και επικοινωνία, αποτυπώνοντας ότι μια κατάληψη δεν καταλήγει ποτέ να είναι βαρετή. Το καλό κλίμα και η σύμπνοια που υπήρχε μεταξύ των καταληψιών φάνηκε και στις συνελεύσεις κατάληψης. Αν και αποτελούνταν από ετερόκλητο κόσμο, με διαφορετικές απόψεις καμιά φορά και αντιθετικές μεταξύ τους, κυριάρχησε μια διάθεση συνδιαμόρφωσης προκειμένου η κατάληψη να παράγει δράσεις μεταμορφώνοντας την σε μια από τις δυναμικές εστίες αγώνα των τελευταίων ετών. Αυτό που μένει από τις 6 μέρες κοινής πορείας στην Καλαμιώτου είναι ότι με το να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, συναποφασίζοντας το λόγο μας και αυτοοργανώνοντας τις δράσεις μας, αποτελεί το μόνο τρόπο για τη δημιουργία ενός δυναμικού και καθημερινού αγώνα. Ενός αγώνα που θα εμπλέξει όλο και περισσότερο κόσμο σε αυτόν και θα απαντά στον πόλεμο που διεξάγεται στις δικές μας πλάτες.

   Η κατάληψη τελείωσε αλλά όχι και οι ανάγκες ή οι επιθυμίες που τη γέννησαν. Αυτό φάνηκε το βράδυ της Δευτέρας όπου πραγματοποιήθηκε η τελευταία συνέλευση. Οι συμμετέχοντες σφράγισαν και επίσημα τον τερματισμό της 6ήμερης αυτής κατάληψης βάζοντας ένα στοίχημα. Αν δηλαδή αυτές ακριβώς οι ανάγκες και οι επιθυμίες θα πυροδοτήσουν νέους κύκλους αγώνα ή αν όλα όσα κατακτήσαμε τις τελευταίες μέρες θα μείνουν στη μνήμη μας ως μια ακόμα ευχάριστη ιστοριούλα που αξίζει να διηγούμαστε. Υπάρχει βέβαια και ένα δεύτερο, εξίσου ζωτικό, στοίχημα. Να συνειδητοποιήσουμε το τι στο διάολο κατακτήσαμε και πρέπει πάση θυσία να διατηρήσουμε. Και η κατάκτηση για την οποία μιλάμε, έγκειται στον τρόπο με τον οποίο υπερκεράστηκαν (και όχι απλώς υποχώρησαν) διασπαστικές αντιλήψεις και κομματικές λογικές. Οι οποίες το μόνο που μπορούν να εξασφαλίσουν είναι η ποδηγέτηση, ο έλεγχος του  αγώνα καθώς και το ξερίζωμα όποιας δημιουργικότητας μπορεί αυτός να εμπεριέχει και η οποία οφείλεται κατά βάση στην ενεργητική εμπλοκή νέου, ανένταχτου κόσμου. Οποιαδήποτε υπεροχή ή επιβίωση λογικών ηγεμονίας και καπελώματος, έχει πολλά να προσφέρει στις εκλογικές αναμετρήσεις του μέλλοντος. Όχι όμως και στη συνέχιση των κοινών μας αγώνων.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ, ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

...Γιατί στην τελική περάσαμε πολύ ωραία.

Συνέλευση Κατάληψης ΕΜΜΕ